مواد از نظر خصوصیات مغناطیسی مواد از نظر خصوصیات مغناطیسی به پنج دسته تقسیم میشوند: - پارا مغناطیس : الکترون منفرد دارند، باعث نزدیکتر شدن خطوط میدان مغناطیسی میشوند و در راستای خطوط میدان قرار میگیرند. با افزایش دما خاصیت پارامغناطیسی دارای شدت کمتر میشود. - دیا مغناطیس : اوربیتالهای پر از الکترون دارند، خطوط میدان مغناطیسی را از همدیگر دور میکنند، عمود بر خطوط میدان قرار میگیرند. با افزایش دما خاصیت مغناطیسی بدون تغییر میماند. - فرو مغناطیس: یک پدیدهی درون حوزوی است و نه درون مولکولی. خاصیت مغناطیسی به مراتب شدیدتر از اجسام پارامغناطیس میباشد و دلیل شدید بودن آن همگام بودن حوزهها با هم است. یعنی حوزهها همسو هستند. با افزایش دما خاصیت مغناطیسی به شدت کاهش مییابد و به حالت پارامغناطیسی میرسد. دمایی که مادهی فرو به پارا تبدیل میشود را دمای کوری مینامند. - آنتی فرو مغناطیس: در این مواد حوزهها با هم همسو نیستند (نیمی از حوزهها در یک جهت و نیمی در جهت دیگر است). با افزایش درجهی حرارت خصلت مغناطیسی افزایش مییابد. درجه حرارتی را که در آن مادهی آنتی فرومغناطیس به پارامغناطیس تبدیل میشود درجهی حرارت نیل مینامند. - فری مغناطیس: همان آنتی فرومغناطیس است با ابن تفاوت که خاصیت مغناطیسی حوزوی آن کاملا خنثی نشده است، موادی که دارای الکترون تک جفت نشده هستند پارامغناطیس بوده جذب میدان مغناطیسی می شوند. کربن رادیکالی همانطور که از نامش پیدا است، دارای الکترون جفت نشده بوده بنابراین پارامغناطیس است و جذب میدان مغناطیسی می شود.