هسته آمیخته‌ای است از ذرات منجمد متان، امونیاک، یخ و همراه با مخلوطی از ذرات غبار و شهابوارها

گیسو :

با نزدیک شدن هسته به خورشید قسمتی از ذرات منجمد و تبدیل به گاز می شود. این گازها گیسو را می سازند .

بیشتر ستا ره های دنباله دار راسی کروی دارند و اندازه ی انها بسیار متفاوت دارند. قطر راس ممکن است از 15000 کیلومتر کمتر ویا از 1.5 میلیون کیلومتر بیشتر باشد.

اندازه ی راس ثابت نمی ماند ابعاد ان درست بعد از حضیض خورشیدی(نزدیکترین فاصله از خورشید) به بزرگترین مقدار خود می رسد و ماکزیمم ثانوی ان درست پیش از رسیدن به نزدیکترین نقطه به خورشید است

قطر راس دنباله دار هالی وقتی در 480 میلیون کیلومتری خورشید قرار داشت فقط 22000 کیلومتر بوددرست پیش از رسیدن به حضیض خورشیدی تا 350 هزار کیلومتر افزایش یافتدر حضیض خورشیدی به 190 هزار کیلومتر کاهش یافت پس از گذشتن از حضیض به 510 هزارکیلومتر افزایش می یابد وسرانجام با دور شدن از خورشید به 48000  کیلومتر تقلیل یافت.

دنباله :

دنباله ستاره دنباله دار ماهیتا" گذراست و شباهت بسیار با دودی دارد که از دودکش خارج می شود نخست با نزدیک شدن ستاره به حضیض خورشیدی پدیدار میشود و پس از ان که پیچ 180 درجه ای را به دور خورشید پیمود و از ان دور شد ناپدید می گردد. دنباله همیشه در خلاف سوی خورشید ممتد است اشعه خورشید گاز هایی که دنباله را تشکیل می دهند از گیسو

می راند .

اگرچه دنباله هایی به طول 150 میلیون کیلومتر نسبتا عادی هستند دنباله ی ستاره ی دنباله دار بزرگ (1843 ای) به بیش از 800 میلیون کیلومتر براورد شد . این وسعت عظیم معلول ان است که فشار تشعشع نور خورشید به مراتب بیش از کشش گرانشی کیسو بر این گاز است فشار تشعشع چنان که از نامش بر می اید فشاری است که معلول اشعه است.

مقدار ان بر اجرام زمینی بسیار ناچیز است فشار حاصل از تشعشع خورشید بر سطح 2.5 کیلومتر مربع کمتر از فشار ناشی از یک وزنه یک کیلوگرمی است.

اثر ان بر گازهای فرار گیسو و نیز بر ذره های کوچک غبار بسیار زیاد است. فشار تشعشع به سهولت بر کشش گرانشی که بر این ذرات وارد می اید چیره میشود و از این رو می تواند

انها را از گیسو به فواصل دور براند نیروی راننده ای که از این فشار حاصل می شود همچنان ذرات را بر مسیرشان دنبال می کند سرعت انها هنگامی که راس را ترک میکنند کمتر از یک کیلومتر بر ثانیه است در نقاط دورتر دنباله سرعت 80 کیلومتر بر ثانیه سرعتی کاملا معمولی است.

نتیجه دیگری از فشار ناشی از اشعه خورشیدی این است که دنباله همیشه در خلاف سوی خورشید ممتد است وقتی که ستاره دنباله دار به خورشید نزدیک می شود از دنبال ستاره می اید و به هنگام دور شدن از خورشید پیشاپیش ان است .  

تصویر دنباله دار هالی:

مدار ستارگان دنباله دار: 

مدارهای ممکن یک ستاره دنباله دار بیضی(که مداری بسته است)،سهمی و هذلولی می باشد

ستارگان دنباله داری که در مدار بیضی شکل حرکت می کنند پی در پی به حضیض خورشیدی باز می گردند و در نتیجه کرارا" به وسیله ناظران زمینی دیده می شوند .

سهمی وهذلولی هر دو مدارهای باز هستند دو انتهای هیچ کدام از انها هرگز به یکدیگر نمی رسند شیئی که بر چنین مداری حرکت کند از فضای لایتناهی می اید در حضیض خورشیدی پدیدار می شود و سپس بار دیگر ناپدید می گردد و دیگر دیده نمی شود. در بسیاری موارد مدار ستارگان دنباله دار به علت نزدیک شدن انها به یکی از سیارات بزرگ تغییر می کند در نتیجه دوره ی تناوب بعضی کوتاه تر و بعضی دیگر دراز تر می شود مدار ستارگان دنباله داردیگری هم از بیضی به سهمی یا هذلولی تغییر می یابد به این قرار بود که ستاره ی بروکس در سال 1886 از 88000 کیلومتری مشتری گذشت و دوره ی تناوبش از 29 سال به اندکی بیش از 7 سال تغییر کرد. 

زندگی ومرگ ستارگان دنباله دار : 

مطالعه ستاره های دنباله دار دراز دوره حاکی از ان است که در فاصله های 50،000 تا 150000 واحد نجومی (هر واحد نجومی 150 میلیون کیلومتر است) ابری از ستارگان دنباله دار

که حاوی صد میلیارد ستاره است برخی از این ستارگان دنباله دار گهگاه بر اثر پریشیدگی ستارگان مجاور به درون منظومه خورشیدی پرتاب می شود و توقف خود در منظومه خورشیدی را به عنوان ستارگان دراز دوره ای که مدار های بیضی شکل کشیده ای می پیمایند ، اغاز می کنند. در طول مدت اقامتشان در منظومه خورشیدی ممکن است هم مدار و هم محتوایشان به مقدار زیاد تغییر کند.

هر بار که ستاره دنباله داری از کنار خورشید می گذرد محتوای ان تغییر میکند -بخشی از جرم ان که دنباله را تشکیل میدهد در فضا پخش می شود. یک ستاره دنباله دار ممکن است در حضیض خورشیدی یا هنگام عبور از کنار سیارات بزرگ دو یا چند پاره شود وعلت این چند پاره شدن کشند های شدیدی است که در این عبور های نزدیک پدید می ایند.

حد روش(هیچ قمری نمی تواند از 2.44 برابر شعاع سیاره به ان نزدیک شود در غیر این صورت از هم خواهد گسست.)بیانگر ان است ستاره ی دنباله داری که از 

 فاصله ی 145 میلیون کیلومتری خورشید یا 14.5 کیلومتری مشتری ویا 3.2 میلیون کیلومتری زمین بگذرد، بر اثر جذر و مد های ایجاد شده از هم خواهد گسست.رصد این پیش بینی نظری را ثابت کرده

از 16 میلیون کیلومتری خورشید گذشت و دو پاره شد. (1948-XIV )ستاره دنباله دار