تاریخچه کد ASME
در بیستم مارس 1905 یک انفجار فجیع دیگ بخار در کارخانه کفش در بروکتون ایالت ماساچوست روی داد. در اثر این انفجار 58 نفر کشته و 117 نفر مجروح شدند و 250 میلیون دلار خسارت وارد شد.
قبل از سال 1905 انفجار دیگ بخار جرو بلایای غیرمترقبه یا جزو بلایای طبیعی محسوب می شد. اما این حادثه فجیع مردم ماساچوست را متوجه ضرورت قواعد و مقررات قانونی برای ساخت دیگهای بخار بمنظور تأمین حداکثر ایمنی آنها نمود.
بعد از بحث و مجادله زیاد، اولین کد قانونی «مقررات ساخت دیگهای بخار» در سال 1907 در ایالت ماساچوست بتصویب رسید. در سال 1908 ایالت اوهایو قانون مشابهی را وضع کرد. هیئت اوهایوئی «مقررات دیگ بخار» با تغییرات جزئی همان مقررات ایالت ماساچوست را پذیرفتند.
از آن به بعد، ایالت ها و شهرهای دیگر که قبلاً انفجاراتی در آنها بوقوع پیوسته بود، متوجه شدند که با طراحی، ساخت درست و بازرسی دیگهای بخار می توانستند جلوی این حوادث را بگیرند.
چون مقررات دیگ بخار از یک ایالت تا ایالت دیگر فرق می کرد و اغلب با هم مغایرت داشتند، سازندگان وقتی طبق مقررات یک ایالت کار می کردند برای قبولاندن آن در ایالت دیگر مشکل داشتند.
بدلیل عدم یکنواختی، هم سازندگان و هم استفاده کنندگان در سال 1911 از شورای انجمن مهندسان مکانیک آمریکا برای اصلاح وضعیت درخواست نمودند.
شورای انجمن مهندسان آمریکا به درخواست پاسخ مثبت داد و کمیته ای را برای «فرموله کردن مشخصات استاندارد جهت ساخت دیگهای بخار و مخازن تحت فشار و مراقبت آنها در بهره برداری» مأمور کرد.
اولین کمیته از هفت عضو، همه از متخصصین رشته های مختلف تشکیل شد. یک نفر مهندس بیمه دیگهای بخار، یک نفر سازنده مواد، دو نفر سازنده دیگ بخار، دو نفر پروفسور مهندسی و یک نفر مهندس مشاور.
کمیته مزبور توسط کمیته مشاور مشتمل بر هیجده مهندس به نمایندگی از فازهای متعدد: طراحی، ساخت، نصب و بهره برداری دیگهای بخار همراهی می شد.
بدنبال مطالعه و بررسی مقررات ایالتهای ماساچوست و اوهایو و جمع آوری اطلاعات فنی مفید دیگر، کمیته گزارش مقدماتی خود را در سال 1913 ارائه داد و 2000 نسخه از گزارش را برای پروفسورهای مهندسی مکانیک، دپارتمانهای مهندسی شرکتهای بیمه دیگ بخار، سر بازرسان و دپارتمانهای بازرسی دیگ بخار ایالت ها و شهرها، سازندگان دیگهای بخار، سردبیران مجله های مهندسی و سایر علاقمندان ساخت و بهره برداری دیگهای بخار فرستاد و از آنها خواست پیشنهادات خود را مبنی بر تغییرات یا اضافات به مقررات پیشنهادی ارائه دهند.
بعد از سه سال طی جلسات متعدد و جمع آوری نظرات مردم، پیش نویس اولین مقررات ASME برای ساخت دیگهای بخار ثابت بهمراه فشار مجاز کاری، درسال 1914 چاپ شد و در بهار 1915 پذیرفته شد.
از سال 1914 تاکنون تغییرات زیادی در کد داده شده و در بخشهای جدیدی برحسب نیاز به کد اضافه شده است.
در حال حاضر بخشهای کد عبارتند از:
بخش I- «دیگهای بخار نیروگاهی»
بخش II- «مشخصات مواد»
«مواد آهنی، قسمت A»
«مواد غیر آهنی، قسمت B»
«سیم جوشها، الکترودها و فلزات پر کننده، قسمت C»
بخش III - تقسیم 1 «قطعات اصلی نیروگاه اتمی»
بخش فرعی NA: «نیازهای عمومی»
بخش فرعی NB: «قطعات اصلی طبقه 1»
بخش فرعی NC: «قطعات اصلی طبقه 2»
بخش فرعی ND: «قطعات اصلی طبقه 3»
بخش فرعی NE: «قطعات اصلی طبقه MC»
بخش فرعی NF: «تکیه گاه های قطعات اصلی»
بخش فرعی NG: «سازه های تکیه گاه هسته ای»
بخش III- تقسیم 2- «مخزن تحت فشار راکتور بتنی»
بخش IV - «دیگهای آبگرمکن»
بخش V - «آزمایشهای غیرمخرب»
بخش VI - «قواعد توصیه شده برای مراقبت و کار دیگهای آبگرمکن»
بخش VII - «قواعد توصیه شده برای مراقبت از دیگهای بخار نیروگاهی»
بخش VIII – تقسیم 1- «مخازن تحت فشار»
بخش VIII تقسیم 2 - «مخازن تحت فشار – قواعد دیگر»
بخش IX - «تأیید صلاحیت جوشکاری و لحیمکاری سخت»
بخش X - «مخازن تحت فشار پشم شیشه ای – پلاستیکی مسلح»
بخش XI - «قواعد بازرسی فنی ضمن کار قطعات اصلی نیروگاه اتمی»
بخش XII - «مقررات ساخت و بهره برداری مداوم مخازن حمل و نقل»
ادامه مطلب...
|
9570.jpg)
