(تو 1282 ش)، طبیب، نویسنده، مترجم و روزنامهنگار. نسبش از طرف مادر به شیخ هادی نجمآبادی و از طرف پدر به حاج محمد نجمآبادی، اولین متولی مدرسهی عالی شهید مطهری میرسد. در تهران به دنیا آمد. تحصیلاتش را در مدرسهی شرکت گلستان و مدرسهی قدیم ایران و آلمان و سپس در دارالفنون و دارالمعلمین به اتمام رساند و از آنجا به مدرسهی طب رفت و تحصیلات خود را در آنجا تکمیل نمود. در 1309 ش در قوچان و در 1312 ش در سبزوار طبابت کرد و پس از آن به تهران آمد و در انستیتو پاستور مشغول کار شد. وی ریاست بیمارستانهای نجات و لقمانالدوله (لقمان حکیم) را به عهده داشت. دکتر نجمآبادی در اکثر کنگرهها درباره ابنسینا و رازی سخنرانی داشت و سالها نایب رئیس انجمن بینالمللی تاریخ طب در پاریس بود. وی به زبانهای آلمانی، فرانسوی و عربی تسلط داشت و تحقیقاتی در زمینهی تاریخ طب و طب سنتی انجام داد و آثاری در این زمینه نوشت. او همچنین ماهنامهی «جهان پزشکی» را تأسیس و منتشر نمود. او دیگر آثار وی: «محمد زکریای رازی»؛ «اصول بهداشت»؛ «بلای عظیم نسل بشر، سیفیلیس و سوزاک»؛ «تاریخ طب ایران»؛ «تعالیم پزشکی صد سالهی فرانسویان در ایران»؛ «راهنمای پزشکان»؛ «مختصری از طب اسلامی بخصوص خدمات ایرانیان»؛ «فهرست کتابهای چاپی فارسی طبی»؛ «آبله و سرخک»، ترجمه؛ «آیین پزشکی یا پندنامهی اهوازی»، ترجمه؛ تصحیح «رسالهی جودیه»؛ مقدمه بر «طب اسلامی»
ترای آشنایی بیشتر به لینک :
http://www.noormags.com/view/Magazine/ViewPages.aspx?ArticleId=17824
مراجعه فرمایید.
منبع:
http://www.rasekhoon.net/Mashahir/Show-109651.aspx
|