شنبه 89/2/11  ساعت 8:36 عصر

تگ های هوشمند RFID در مقابل کدهای میله ای

تگ های هوشمند RFID در مقابل کدهای میله ای 
شناسایی خودکار یک شی و ذخیره سازی داده مرتبط با آن ، یکی از الزامات اولیه و بسیار مهم در برخی سیستم های مکانیزه است . برای نیل به خواسته فوق ، تاکنون فناوری های مختلفی ابداع شده است . پیاده سازی مجموعه ای از فناوری ها که به آنان AIDC ( برگرفته شده از Automatic Identification and Data Capture  )  گفته می شود ، از جمله تلاش های انجام شده از اوایل سال 1970 میلادی تاکنون است .
RFID ، صرفا" یکی از اعضاء خانواده بزرگ فناوری های AIDC  است .  کدهای میله ای ، فناوری OCR ( برگرفته شده از  optical character recognition ) و فناوری شناسایی مبتنی بر اشعه مادون قرمز ، از دیگر اعضاء این خانواده فناوری می باشند . خصایص منحصربفرد فناوری  RFID  باعث شده است که این فناوری در مقام مقایسه با سایر اعضاء خانواده بزرگ فناوری های AIDC از جایگاه برجسته تری برخوردار باشد .
با این که کدهای میله ای و RFID با دو هدف جداگانه طراحی و پیاده سازی شده اند ولی امکان استفاده از آنان در برخی حوزه ها به صورت مشترک وجود دارد . بررسی و مقایسه برخی از ویژگی های این دو فناوری می تواند ما را در انتخاب آگاهانه در حوزه های مشترک بهتر کمک کند . 
قبل از هر چیز لازم است به این نکته اشاره گردد که در کدهای میله ای از نور لیزری و در برچسب های هوشمند RFID از امواج رادیویی برای حمل داده استفاده می گردد . از کدهای میله ای به عنوان فناوری نوری و از  RFID به عنوان فرکانس رادیویی یا RF  نام برده می شود .
در ادامه ، این دو فناوری را در برخی زمینه ها با یکدیگر مقایسه می کنیم .

حجم ذخیره سازی و میزان حافظه

کدهای میله ای قادر به ذخیره سازی حجم محدودتری از اطلاعات در مقایسه با تگ های هوشمند RFID می باشند .  نماد  UPC E ( تگ هایی با حداقل فضای ذخیره سازی داده ) ، صرفا" قادر به نگهداری هشت حرف عددی ( چندین بایت )  است . در کدهای میله ای از نوع  Data Matrix  ، امکان ذخیره سازی 2000 حرف در یک تگ دو بعدی وجود دارد . شکل 1 ، یک نماد UPC E و یک نماد Data Matrix  را نشان می دهد .

شکل 1 : یک نماد UPC E و یک نماد Data Matrix

 ادامه مطلب...

لیست کل یادداشت های این وبلاگ