به گزارش خبرنگار «آینده»، اکنون نوبت روس‌هاست تا آنها هم با امضای قرارداد فروش صد فروند هواپیمای تی یو 204 که توانایی حمل 212 مسافر را دارد و خود را همردیف بوئینگ 757 می‌داند بین شرکت هواپیمایی ایران ایرتور و کمپانی روسی ایلوشین، به امضاء رسیده است، .از خوان نعمت هواپیمایی ایران بی‌بهره نمانند
نکته اصلی این‌جاست که این هواپیما از نظر فنی در دنیا تحریم است و مجوز پرواز بین‌المللی ندارد و در عین حال گفته می‌شود پوتین که ورشکستگی این شرکت را به شدت از بین برنده آبروی خود می‌داند، حاضر است ایران را در این شرکت سهام‌دار کند و یا هواپیماها را به صورت قسطی یا اجاره به شرط تملیک به ایران بفروشد.
کارشناسان معتقدند، خرید این هواپیماها – که صرفاً برای استفاده در داخل کاربرد دارد- تنها در صورتی توجیه اقتصادی دارد که با انتقال تکنولوژی همراه بوده و ارائه پول نقد در وضعیت آشفته آن انجام نشود.
این هواپیما که در سال 1989 به بازار هواپیماهای مسافربری دنیا عرضه شده و بیست سال از زمان تولیدش می‌گذرد، دارای دو موتور جت است، اما دارای مشکلات اساسی فراوان است و هنوز لیسانس‌های لازمه اروپایی را برای پروازهای بین‌المللی به کشورهای اروپایی دریافت ننموده است. عمده مشکلات این نوع هواپیماها که چندین بار سرمایه‌گذاران غربی تلاش نمودند خط تولید آن را در کشور دیگری ایجاد نمایند، در موارد ذیل خلاصه می‌گردد:
1- در سال 2000 یک شرکت مصری یک مدل باری این هواپیما را در اختیار گرفت و با گرفتن مجوز از وزارت دفاع انگلستان و خریداری چندین فقره موتور جت از کمپانی رویز رویز انگلستان، قصد استفاده از این نوع موتور جت در این هواپیما را داشت و حدود چهار فروند از نوع باری آن را تولید نمود. اما هیچ‌گونه استقبالی از این نوع هواپیما در سطح دنیا به عمل نیامد و عملا نه کمپانی رویز رویز حاضر به همکاری جدی برای استفاده از موتورهای آن در این مدل هواپیما شد و نه کارشناسان 
توانستند مطابقت لازم را برای تطبیق موتور با هواپیما انجام بدهند.
2- در تجهیزات هوانوردی (ایونیک) این هواپیما که شامل تجهیزات راداری و موقعیت‌یابی و ارتباطات و مکالمات و ثبت فرمان‌های الکترونیکی است نیز از تجهیزات روسی استفاده شده است که اکثر آنها دارای استانداردهای بین‌المللی مورد تائید 187 کشور عضو ایکائو و دیگر سازمان‌های بین‌المللی نیستند و به کارگیری این تجهیزات نه تنها فایده‌ای برای ایران ندارد، بلکه چندین گام به عقب می‌باشد.
3- تزئینات داخلی (اینتریور دیزاین)
همه ایرانی‌ها به نحوی با تجهیزات و تزئینات داخلی هواپیماهای روسی در طی دهه‌های گذشته آشنایی پیدا کرده‌اند و به خوبی می‌دانند طراحی داخلی این هواپیماها برای «راحتی مسافر» انجام نشده و فقط «انتقال مسافر» را در نظر دارد و عملا طراحی داخلی این هواپیماها توان جلب رضایت مسافر را ندارد و بایستی عملا تغییرات اساسی در این زمینه انجام پذیرد.
با توجه به این سه مقوله اساسی و همچنین تعلق این هواپیماها به چهار نسل پیش هواپیماهای مسافربری، آیا رواست که سرمایه ملی ایرانیان برای جلوگیری از ورشکستگی کمپانی روسی توپولف هزینه گردد؟
مسئولین هواپیمایی این قرارداد را جزئی از افتخارات خود بعد از انقلاب اسلامی می‌دانند. چرا که توانسته‌اند روس‌ها را متقاعد نمایند این نوع هواپیمای مسافربری در ایران تولید گردد و بدین وسیله ایران به تکنولوژی ساخت هواپیماهای با موتور جت دستیابی نماید و این پیروزی ارزشمندتر از ساخت هواپیمای ایران -140 می‌باشد و تکنولوژی جدیدتری محسوب می‌شود.
کارشناسان معتقدند تنها در صورتی می‌توان این قرارداد را مناسب دانست که شرایط انتقال تکنولوژی در آن عملاً لحاظ شده و در عین حال از نظر اقتصادی، شرکت در آستانه ورشکستگی توپولوف به قیمت پایینی در اختیار ایران قرار گیرد.
گفتنی است، هواپیمای آنتونف که در ایران به نام «ایران ???» شناخته می‌شود، تاکنون سه سانحه را پشت سر گذاشته که اولین سقوط این هواپیما در سال 2002 در حوالی باقر آباد 44 کشته بر جای گذاشت.
9570.jpg)
